Precies 150 jaar na oprichting is Nederlands bekendste biermerk Heineken nog altijd familiebezit. Freddy’s enige erfgename Charlene en haar echtgenoot Michel de Carvalho opereren het liefst in de luwte. Achter de schermen bij een onvervalste zakendynastie.

(Eerder gepubliceerd in Quote, juli 2014)

Op het eerste gezicht lijkt het zomaar een moment tijdens zomaar een aandeelhoudersvergadering. Het is de laatste donderdag van april 2013. Tegen het einde van een lange middag kondigt voorzitter Maarten Das punt zoveel aan op de agenda van Heineken Holding: de benoeming van de heer Alexander de Carvalho als niet-uitvoerend bestuurder. De drie handen vol aandeelhouders die nog in de grote zaal van de Beurs van Berlage zitten, stemmen er snel en vrijwel unaniem mee in. Zonder uitzondering verlangen ze naar het traditionele biertje na afloop. De nieuwe bestuurder kortgeknipt zwart haar, goedzittend pak staat heel even op van zijn stoel om zich voor te stellen, de voorzitter handelt de laatste agendapunten af en een paar minuten later is de vergadering voorbij. Tussen neus en lippen door is de oudste kleinzoon van Freddy Heineken officieel toegetreden tot de rangen van het bierconcern.

Volkomen relaxed loopt Alexander even later door de inmiddels zo goed als verlaten zaal in de richting van de bar. Natuurlijk heeft hij tijd voor een praatje. Hij zegt zich bewust te zijn van de historische betekenis van zijn benoeming, maar we moeten het ook niet overdrijven. ‘ Voor mij verandert er in feite weinig. Heineken is altijd onderdeel van mij geweest; ik voel me mijn hele leven al enorm betrokken bij dit bedrijf.’ Dat hij nu toetreedt in een niet-uitvoerende rol is ook volstrekt logisch, want het past perfect naast zijn huidige baan bij de Londense investeringsclub Lion Capital (onder meer eigenaar van Hema). ‘ It makes sense both ways.’ Hij formuleert zijn zinnen rustig en weloverwogen. Wijst op het horloge aan zijn pols: nog van opa Freddy geweest. Zijn keurige dictie verraadt een opleiding aan wereldbefaamde instituten als Eton en Harvard. Vooral aan zijn tijd op die laatste universiteit dankt hij het zelfvertrouwen dat hij nu tentoonspreidt, aldus Alexander terwijl hij hapt in een biertje met zijn moeders meisjesnaam op het glas. Want één ding moeten we goed begrijpen: dat hij, samen met zijn drie zussen en broer, ooit onvermijdelijk de familiemiljarden erft, is geen levensdoel op zich. Nee, Alexander wil zichzelf bewijzen. ‘ Ik vind het enorm belangrijk om onafhan­kelijk beoordeeld te worden. Dat is ook de reden dat ik op jonge leeftijd naar Amerika ben gegaan. Harvard is een meritocratie; daar word je echt niet beoordeeld op je afkomst. So what? Ik wil constant presteren, zie het als een uitdaging om overal zo goed mogelijk in te zijn. Daar houd ik van.’

Verder lezen? Dat kan hier via Blendle (89 cent)