In Quote: Britse recherche jaagt op ‘meesteroplichter’ Melville ten Cate

De Nederlander Melville ten Cate presenteerde zich in Londen als topondernemer. Zijn schuldeisers menen nu voor meer dan €1 miljoen te zijn opgelicht.

In Quote editie augustus: een nieuw onderzoek naar de ‘militair ondernemer’ Melville ten Cate, over wie ik zeven jaar eerder al dit verhaal schreef.

Nu blijkt dat Ten Cate, die in het verleden meermaals failliet ging, zijn activiteiten rond 2015 naar Londen heeft verplaatst. Hij zette er een bedrijf op dat over 20 miljard aan kapitaal zei te beschikken. Vervolgens wist hij op verschillende manieren zakenpartners en privécontacten geld uit de zak te kloppen.

Hij stal creditcardgegevens en toonde stapels vervalste documenten. Hij woonde in een groot huis in de wijk Kensington, beschikte over een chauffeur en een bodyguard, vloog in privéjets en sliep in luxehotels – vrijwel zonder er ooit een cent voor te betalen.

Volgens zijn schuldeisers maakte hij op deze manier meer dan 1 miljoen euro buit. Onder zijn ‘slachtoffers’ bevinden zich een vooraanstaand zakenbankier, een Saoedische generaal en een Amerikaanse professor.

De Nederlandse versie, kortom, van Frank Abagnale Jr.: de meesteroplichter die werd vertolkt door Leonardo DiCaprio in het waargebeurde drama Catch Me If You Can.

Het nieuws is nu hier bij Quote te lezen; wie nog een abonnement heeft bij Blendle kan hier het hele stuk lezen. 

In Quote: Het geheim van de familie Van der Valk

De familie Van der Valk is de bekendste horecafamilie van Nederland, maar ook een familie die jarenlang een geheim met zich meedroeg. Voor het zomernummer van Quote ging ik achter de schermen bij de ‘Valken’, en ontrafelde hoe de verhoudingen binnen de familie erbij liggen.

Wat blijkt: het ‘Van der Valk-concern’, zoals dat altijd in berichten over het horecabedrijf genoemd wordt, bestaat niet. Althans: niet meer. Wel: verschillende familie-ondernemingen die voortkomen uit het oude concern, en die elkaar nu naar het leven staan. Gevolg: ruzies, rechtszaken… en een land dat in zeer hoog tempo wordt volgebouwd met tientallen nieuwe Toekan-hotels.

Hier bij Quote: Van der Valk-concern al jaren geleden stilletjes opgesplitst

En lees hier het hele verhaal bij Blendle (99 cent): Vechtende Valken (wederom een bestsellertje, dit werd het meest gelezen verhaal bij Blendle in de week van publicatie)

M.J. Brusseprijs 2017: het juryrapport

De Brusseprijs voor beste journalistieke boek ging afgelopen zaterdagavond naar Frank Westerman. Dit schreef de jury in haar eindrapport over Heineken na Freddy:

‘Na de dood van Freddy Heineken in 2002 veranderde de bierbrouwerij snel van een enigszins ouderwets familiebedrijf, waar op vrijdagmiddag de tap openging voor het personeel, in een multinational in gevecht om het leiderschap in de wereldmarkt. Na vele overnames is het bedrijf voorlopig op een comfortabele tweede plek geëindigd. Onderzoeksjournalist Stefan Vermeulen toont aan dat zoiets onder Heineken vrijwel ondenkbaar was geweest. Hij was een vrij behoudende ondernemer, die avontuurlijke overnamevoorstellen van zijn bestuurders afwees. Sinds zijn ontvoering in 1983 koos Heineken voor een afgezonderd leven en leek het concern achterop te raken. Vermeulen schrijft hoe dochter en vooral schoonzoon braken met die traditie. Op basis van gesprekken met talloze betrokkenen reconstrueert hij vanuit de bestuurskamer de koortsachtige jacht op overnameprooien. Het is een fascinerend, helder geschreven portret van een doorgaans gesloten wereld waarin honger, of dorst, naar het grootste marktaandeel een allesbepalende drijfveer is.’

Hier het volledige juryrapport 

Lees hier de recensie die De Groene Amsterdammer over Heineken na Freddy schreef

En luister hier het interview in ‘Met ’t Oog op Morgen’ terug

Foto’s boekpresentatie

It’s official: mijn boek ligt in de winkel! Daar moest op gedronken worden – en dat hebben we gedaan ook, tijdens de lancering op de uitgeverij op woensdag 20 april. Jeroen Smit nam het eerste exemplaar in ontvangst. Het was een goed feest, dat de omzet van meerdere bierconcerns spekte, evenals de kas van een paar niet nader te noemen etablissementen in de Amsterdamse binnenstad.

Dat signeren, daar kan ik best aan wennen trouwens.

Gelukkig hebben we de foto’s nog!